Փարիզի անունը լսելիս հավանաբար շատերի մտքում հայտնվում է Էյֆելյան աշտարակի պատկերը։ Այդ քաղաքն ունի պատմամշակութային բազմաթիվ շերտեր ու հսկայական ժառանգություն, բայց հենց 1889 թվականի Համաշխարհային ցուցահանդեսի համար ժամանակավորապես կառուցված պողպատյա հսկան է դարձել Փարիզի խորհրդանիշը։
Զբոսաշրջային քաղաքների մեծ մասում կա մի այդպիսի շինություն, որի պատկերները կարելի է գտնել ճանապարհորդների սառնարաններին կպցրած մագնիսների վրա։ Բարսելոնում կիսակառույց Սագրադա Ֆամիլիան է, Հռոմում՝ կիսավեր Կոլիզեումը, Սիդնեյում՝ նորակառույց Օպերայի թատրոնը։ Սակայն միայն շինությունները չեն, որ դառնում են քաղաքի խորհրդանիշ․ Վենետիկի խորհրդանիշն, օրինակ, ջրանցքների նավակներն են, Կոպենհագենում՝ Ջրահարսի արձանը, Ռիոյում՝ սամբայի կարնավալը, իսկ Դուբլինում հավանաբար փաբերն ու տեղական գարեջուրը։
Երևանն ունի հազարամյակների պատմություն, բայց ներկայիս քաղաքի հիմնական մասը կառուցվել է վերջին մի քանի տասնամյակների ընթացքում։ Մշակութային ժառանգությունն էլ դարերի խորքից չի գալիս։ Բնականաբար Վարդագույն քաղաքը միջազգային ճանաչում ունեցող զբոսաշրջային ուղղություն չէ, որ ունենա հստակ ձևավորված արտաքին իմիջ և տուրիստին ձգող որևէ խորհրդանիշ, բայց երևանցիների մեծ մասը որոշակի ասոցիացիաներ ունի՝ քաղաքի հետ կապված։
Մեր վերջին հետազոտությունը* ցույց է տալիս, որ այդ ասոցիացիաները բազմազան են։ Չկա մի նյութական կամ ոչ նյութական խորհրդանիշ, որը կնշվեր Երևանի բնակիչների մեծ մասի կողմից, ինչը վկայում է նրա մասին, որ քաղաքի ներքին բրենդավորումը կաղում է։
Երևանցիների 27%-ը չի կարողացել նշել որևէ նյութական կամ ոչ նյութական օբյեկտ, որը կհամարեին քաղաքի խորհրդանիշ։ Պատասխանների հիմնական մասը շինություններ են, ընդ որում՝ խորհրդային ժամանակաշրջանի։ Ուրախացնում է միայն այն փաստը, որ ամենից հաճախ հանդիպող պատասխանը «երևանցիներն» են։ Սակայն մյուս կողմից՝ այդ պատասխանը չափազանց աբստրակտ է և չի կարող հիմք ծառայել քաղաքի առաջխաղացման մարքեթինգային ռազմավարություն մշակելու համար։
Ստացվում է՝ Երևանը նույնիսկ ներքին լսարանի համար խորհրդանիշ չունի, այնինչ գլոբալիզացիան այնպիսի խաղի կանոններ է թելադրում, որոնք նպաստավոր չեն խորհրդանիշ չունեցող քաղաքների համար։ Լինի դա տուրիստական շուկան, թե աշխատուժի համաշխարհային շուկան, քաղաքների ճանաչելիությունը մրցակցային դիրք գրավելու կարևորագույն նախադրյալն է դառնում։
Ներկայում քաղաքները ջանքեր չեն խնայում իրենց թույլ և ուժեղ կողմերը ուսումնասիրելու, հաղորդակցության ռազմավարություն մշակելու և շարունակաբար իրենց բրենդը ներքին ու արտաքին լսարանի համար առաջ մղելու գործում։ Ու նույնիսկ եթե քաղաքում որևէ օբյեկտ չկա, որն ունի խորհրդանիշ դառնալու պոտենցիալ, այն կարող է ստեղծվել զրոյից, ընդ որում՝ առանց մեծ ծախսերի։ Միակ պահանջը օրիգինալությունն ու մարքեթինգային պոտենցիալի առկայությունն է։
*«Երևանը, Երևանի բնակիչներն ու խնդիրները» հետազոտությունն իրականացվում է ամեն տարի Երևանի չափահաս բնակչության շրջանում։ 2020 թվականին բազմաստիճան քվոտային ընտրանքում ընդգրկվել է 1,218 հարցվող։ Հետազոտությունն իրականացվել է հուլիսի 17-ից 23-ն ընկած ժամանակահատվածում հեռախոսային հարցումների (CATI) եղանակով՝ տվյալների α=95% ճշտությամբ, սահմանային սխալի գործակիցը` Δ=±2.45%։
